(... - Monsters slapen nooit)
Als de dagen weer korter worden, en bladeren steeds meer mijn zicht verkleuren naar volle tinten van rood geel en bruin, dan en alleen dan komt die ene jas weer uit de kast. De warme en beschermende set herinneringen aan dat ene stukje koeienvel allemaal verzameld in een klein pakketje bruin. Het moment van nieuwe dromen, nieuwe plekken, nieuwe mensen komt eraan. Het moment van samenkruipen bij oude en nieuwe vrienden. Een tijd van verandering. En tegelijkertijd gewoon werk.
De momenten en herinneringen zijn als de blaadjes aan de bomen. De hele tijd hingen ze boven ons hoofd, en als het even kan dan gooien we, of schoppen we ze weer terug naar die verheven positie. Leven is zo fijn, mensen waar we van houden, die we lief hebben, zijn overal. Doordrenkt in je leven, mensen die we missen gaan. En mensen die we weer ontmoeten gaan.
Eigenlijk is de herfst heerlijk, het is het seizoen van veilig, als alle kleren nog warm aanvoelen, en dat nog nieuw is. Als we weer terug gaan in die cocon die ons beschermt van Nederland in de herfst.
De herfst is ook schitterend. :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten